Όταν νοικιάζεις σπίτι μόνη σου στο Λονδίνο: Η εμπειρία μου!

Photo by Hannah Busing on Unsplash

Έχω γράψει πολύ λίγες προσωπικές εμπειρίες σε αυτό το blog, τουλάχιστον σε μορφή άρθρου. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως θα έπρεπε να το κάνω πιο συχνά και ειδικά για θέματα όπως αυτό της ενοικίασης σπιτιού στο Λονδίνο. Η αλήθεια είναι πως σε μια πόλη τόσο μεγάλη, χαοτική, θορυβώδη και κυρίως πανάκριβη πολλές φορές θεωρούμε δεδομένη τη συγκατοίκηση. Είμαι μάλιστα η πρώτη που συμβουλεύω τους νέους μετανάστες να ξεχάσουν την ιδέα της δικής τους γκαρσονιέρας και της ανεξάρτητης ενοικίασης τον πρώτο καιρό στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Για πολλούς η ενοικίαση με συγκατοίκους είναι ελεύθερη επιλογή καθότι αγαπούν την κοινωνικοποίηση. Για κάποιους είναι αναγκαίο κακό. Για άλλους μια προσωρινή λύση μέχρι να συζήσουν με το/την σύντροφό τους ή να επιλέξουν να κάνουν οικογένεια. Ενώ όμως στην Ελλάδα το να μένει κανείς μόνος του, ειδικά όσο σπουδάζει ή φεύγει από την πόλη του είναι κάτι το συνηθισμένο, το να μείνεις στο δικό σου σπίτι συζητείται πολύ λίγο στους κύκλους όσων νοικιάζουν στο Λονδίνο, ίσως λόγω των τσουχτερών ενοικίων και των χαμηλών μισθών. 

Για εμένα το να ζήσω σε δικό μου σπίτι ήταν πάντα όνειρο ζωής και για χρόνια, ενώ συγκατοικούσα ονειρευόμουν τη μέρα που θα ξυπνάω σε ένα σπίτι το οποίο δε θα χρειάζεται να μοιράζομαι. Αυτή η στιγμή ήρθε ξαφνικά και κάτω από πολύ περίεργες και βεβιασμένες συνθήκες κάπου στα μισά του 2016 (τότε που έγιναν όλες οι καταστροφές των μοντέρνων δεκαετιών!) και ήταν μια αξέχαστη και περίπλοκη εμπειρία. Από τότε ζω μόνη μου έχοντας αλλάξει δυο σπίτια και πλέον το όνειρό μου έχει γίνει upgrade- από την ενοικίαση ονειρεύομαι κάποτε να αγοράσω ένα εντελώς δικό μου σπίτι. 

Το να ζεις μόνη σου μπορεί να ακούγεται μια απλή διαδικασία viewings-deposit- ενοικίασης όμως δεν είναι. Υπάρχουν πολλά ευτράπελα που μπορεί να συμβούν και που δεν έχεις εκείνη τη στιγμή ένα συγκάτοικο να τα μοιραστείς και να σου δώσει μια δεύτερη γνώμη. Την ίδια στιγμή είναι μια εμπειρία όπου μαθαίνεις τον ίδιο σου τον εαυτό σε ένα άλλο επίπεδο: Τι σε κουράζει, τι σε ενοχλεί, τι σε χαλαρώνει και τι δεν αντέχεις. 

Η πρώτη μου μετακόμιση:

Όπως ανέφερα πριν, μετακόμισα στο πρώτο μου σπίτι το 2016 έχοντας ζήσει στο Λονδίνο από το 2008. Ο μισθός μου, της κλίμακας Teacher Payscale Inner London μου επέτρεπε πλέον μια τέτοια κίνηση με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο την οποία δε θα μπορούσα καν να διανοηθώ όταν δούλευα ως Nursery Nurse με έναν μισθό της τάξεως των £1200 το μήνα. Το πρώτο μου studio, ένα πολύ γλυκό μικρό διαμερισματάκι με εσωτερική σκάλα που οδηγούσε σε ένα μικρό χώρο ύπνου απέκτησε το ψευδώνυμο ''the Polly Pocket house'' (έτσι το ονόμασε ο φίλος μου όταν ήρθε να το δει)! 
Το ενοίκιο μου ήταν £900 το μήνα και όταν το βρήκα είχα δυσκολευτεί πολύ να βρω κάτι κάτω από αυτή την τιμή στο Βόρειο Λονδίνο, ειδικά κοντά στο Wood Green. Βρισκόταν στην περιοχή του Tottenham (I know, right? Τότε όμως δεν ήξερα!) η οποία είναι γνωστή και κακόφημη και το οποίο διαπίστωσα σύντομα. Είχε όμως και έναν μικρό κήπο που όταν τον είδα ανυπομονούσα για τη στιγμή που θα έπινα ήρεμη το κρασί μου σε αυτόν με αρωματικά κεράκια υπό τον ήχο των Buena Vista. 
Μετακομίζοντας όμως άρχισα να ζω πολλά: Καυγάδες αργά το βράδυ, άτομα της νύχτας με τα οποία δε θέλει κανείς να συναναστρέφεται, σπασμένα γυαλιά στο δρόμο από το super market στο οποίο έγινε διάρρηξη και το κυριότερο:  Η μυστηριώδης επίσκεψη στον κήπο μου από κάποιον επίδοξο διαρρήκτη την οποία ανακάλυψα επιστρέφοντας από την Ελλάδα το Σεπτέμβρη και διαπιστώνοντας ότι η σκάλα που είχα στον κήπο είχε μετακινηθεί πάνω στο τραπέζι (προφανώς για να ανέβει κάποιος στην οροφή του γείτονα). Αυτό ξεχείλισε το ποτήρι. 

 Epping Forest
Photo by J-S Romeo on Unsplash

Και ήρθε η δεύτερη μετακόμιση....

Το δεύτερο σπίτι ήταν στο Forest Gate, αρκετά μακριά από το προηγούμενο σπίτι αλλά συνδεόταν εξαιρετικά με τη δουλειά μου. Το σχολείο μου (στο οποίο εξακολουθώ να δουλεύω), που βρισκόταν  μόλις μια στάση μακριά με το overground ήταν σε απόσταση 30' με τα πόδια κάτι που με διευκόλυνε όταν δεν υπήρχε συγκοινωνία ή όταν υπήρχαν απεργίες και καθυστερήσεις. Το αγαπημένο μου κομμάτι από αυτό το σπίτι ήταν το πανέμορφο πάρκο μόλις 5' με τα πόδια από την πόρτα μου που αποτελούσε ευρύτερο κομμάτι του Epping Forest (το γνωστό, ειδυλλιακό δάσος που πρέπει να δείτε αν έρθετε στο Λονδίνο). 
To σπίτι ήταν αρκετά μεγαλύτερο αυτή τη φορά- ένα διαμέρισμα με ένα υπνοδωμάτιο, ξεχωριστό σαλόνι, ξεχωριστή ευρύχωρη κουζίνα και τεράστιο κήπο. Το ίδιο μεγάλο όμως ήταν και το ενοίκιο της τάξεως των £1095 το μήνα χωρίς τους λογαριασμούς. Σε εκείνο το σπίτι έκανα πολλά και αξέχαστα party με φίλους και ήταν το ήσυχο λιμάνι που χρειαζόμουν για να ηρεμήσω μετά από το φρικτό έτος 2016 που τραυμάτισε ψυχικά τόσο εμένα όσο και τους γύρω μου.
 Έμεινα εκεί δυο χρόνια, ωστόσο δυσκολεύτηκα πολύ να αντεπεξέλθω οικονομικά. Η σταγόνα όμως που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όχι το νοίκι, ούτε το μέγεθος του σπιτιού που ήθελε τρεις ώρες για να καθαριστεί αλλά....οι αρουραίοι (!) 
Ας είναι καλά το Λονδίνο με τα παμπάλαια σπίτια του, σε θέματα ποντικιών έχω γίνει expert και γράφω και άρθρα όπως αυτό εδώ. Και έτσι, κάπου τον Ιούνιο του 2018 τα μάζεψα όπως όπως.....

Και έγιναν τρεις.....

Από τον Ιούνιο του 2018 ζω σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Walthamstow. Είναι πολύ μικρότερο απο το προηγούμενο αλλα είναι πολύ πιο εύκολο να το καθαρίσω. Έχει ένα ευρύχωρο μπαλκόνι (και αυτός ήταν ο λόγος που το επέλεξα!) Βρίσκεται μόλις τέσσερις στάσεις με το τρένο από τη δουλειά μου και σε έναν όμορφο πεζόδρομο με Τούρκικες αγορές όπου καταφέρνω πάντα να βρω κεφαλοτύρι. Το ενοίκιο πλέον £900 το μήνα με διευκολύνει πολύ καθότι για πολλούς λόγους πληρώνω και τους μισούς λογαριασμούς. Αυτό συνέβη σε συνδυασμό με πολλές θετικές εξελίξεις όπως το  ότι αποπλήρωσα επιτέλους τα έπιπλά μου (τα οποία αγόρασα όταν μετακόμισα μόνη μου για πρώτη φορά) αλλά και το οτι πήρα τη συνηθισμένη ετήσια αύξηση στη δουλειά (πλεονέκτημα του να δουλεύεις στο δημόσιο).

Τα πλεονεκτήματα του να ζεις μόνη:

• Αν είσαι άνθρωπος που σου αρέσει η προσωπική ανεξαρτησία και ο προσωπικός χώρος όπως εγώ τότε θα λατρέψεις την ελευθερία που σου δίνει το δικό σου σπίτι. Ζώντας μόνη/ος σου μαθαίνεις να ορίζεις εσύ τον τρόπο που θέλεις το κάθε αντικείμενο μέσα στο σπίτι. Κάθε ίντσα του χώρου διαμορφώνεται για να σε εξυπηρετεί, να διευκολύνει ακόμα και το πιο μικρό σου βήμα. Κάθε σκαμνί έχει μετακινηθεί εκεί ακριβώς που το θες το πρωί για να πάρεις εκείνη τη συγκεκριμένη πετσέτα. Τα κατσαρολικά έχουν μετακινηθεί στο ράφι κάτω απο τα βιβλία και μπορεί να δείχνουν αισθητικά γελοία όμως μόνο εσύ ξέρεις πόσο σε εξυπηρετούν που είναι δίπλα ακριβώς στην τοστιέρα σου.
• Ελευθερία κινήσεων. Κάθε φορά που μπαίνεις στο σπίτι σου μπορείς να κάνεις ο,τι θες εσύ. Αν θες να πετάξεις όλα σου τα ρούχα στο πάτωμα και να μπεις κατευθείαν για ένα ζεστό μπάνιο μπορείς να το κάνεις χωρίς να χρειαστεί να συμμαζέψεις τίποτα. 
• Ελευθερία συναναστροφών. Ο δικός σου χώρος είναι ένα ασφαλές μέρος να φέρεις τους φίλους σου, να κάνεις πάρτυ και να συζητήσεις τα πιο ιδιωτικά ζητήματα χωρίς να χρειάζεται να προσέχεις μη σε ακούσουν ή να ζητάς άδεια για τη μουσική και το θόρυβο απο συγκατοίκους. 
• Ελευθερία φιλοξενίας. Κανείς δε μπορεί να σου πει τίποτα για το πόσα βράδυα τη βδομάδα μένει ο/η σύντροφός σου σπίτι, για το πόσο καιρό θα μείνει ο κολλητός που φιλοξενείς απο την Ελλάδα ή για το αν πρέπει να πληρώσει χρήματα για το νερό που ξόδεψε στο ντους. 
• Ελευθερία διακόσμισης. Μπορεί να σπίτια να δίνονται συχνά επιπλωμένα στην Αγγλία, ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση είναι ιδιαίτερα ευχάριστο το να μπορείς να μετακινήσεις τα έπιπλα και να αλλάξεις τη διακόσμιση χωρίς να χρειάζεται να ζητήσεις τη γνώμη των συγκατοίκων σου. 

Τα αρνητικά:

• Σε μια μεγάλη πόλη όπως το Λονδίνο το να ζεις μόνη ως γυναίκα μπορεί κάποιες φορές να σου δημιουργήσει ανασφάλεια. Ζούμε σε έναν κόσμο οπου οι γυναίκες συχνά μπορούν να γίνουν στόχος περίεργων ατόμων. Σαν αποτέλεσμα μένοντας σε μια περιοχή γεμάτη περίεργους τύπους είχα συχνά να αντιμετωπίσω τα περίεργα βλέμματα. Πολλές φορές έπιανα άτομα να προσπαθούν να παρατηρήσουν με ποιον μένω στο σπίτι προσπαθώντας να δουν πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν στη συναναστροφή μαζί μου.  
• Μένοντας μόνη/ος σου έχεις να αντιμετωπίσεις το διπλασιασμό των λογαριασμών σου και ενώ το ίντερνετ κατα την περίοδο της συγκατοίκισης φαινόταν μηδαμινό κατέληγε να είναι ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό. 
• Η μετάβαση απο τη συγκατοίκιση στην ανεξάρτητη ενοικίαση είναι αρκετά δύσκολη. Η μετακόμιση απο μόνη της- έστω και με συγκατοίκους- παίρνει καιρό να τακτοποιηθεί, πόσο μάλλον όταν είσαι υπεύθυνος για όλες τις συνδέσεις τηλεφώνου, λογαριασμού, νερού και ρεύματος. Επιπλέον ξαφνικά βρίσκεσαι να πληρώνεις διπλάσιο ενοίκιο. Η προσαρμογή μπορεί να πάρει μήνες μέχρι να μπορέσεις ξανά να βρεις τη χαμένη σου κανονικότητα. 

Photo by Roman Kraft on Unsplash

Μετακομίζοντας σε δικό σας σπίτι- τί να προσέξετε

• Το πρώτο σας σπίτι θα είναι μια μεγάλη αλλαγή στα οικονομικά σας. Προτιμήστε κάτι όσο πιο οικονομικό γίνεται ακόμη και αν ο μισθός σας δείχνει να σας επιτρέπει εύρος επιλογών. Καλύτερα να βρείτε κάτι μεγαλύτερο αργότερα παρά να διαπιστώσετε οτι το ενοίκιο αποδείχθηκε υπερβολικό και να βιώσετε οικονομικές δυσκολίες. 
• Αν μπορείτε να γλυτώσετε τις £150 το μήνα απο την travel card με το να βρείτε σπίτι κοντά στη δουλειά τότε θα μπορέσετε να διαθέσετε το ποσό για ένα καλύτερο σπίτι. Σκεφτείτε το.  
• Κατα τη διάρκεια των viewings βεβαιωθείτε οτι έχετε ελέγξει καλά το χώρο. Παρατηρήστε αν λειτουργούν σωστά οι βρύσες, οι συσκευές, ο απορροφητήρας, προσέξτε αν μυρίζει υγρασία, αν το πάτωμα έχει τρύπες που μπορούν στο μέλλον να σας φέρουν ποντίκια και άλλους μικρούς... συγκατοίκους. Ελέγξτε αν ο χώρος είναι επαγγελματικά καθαρισμένος και προτιμήστε ένα συμβόλαιο που να το συμπεριλαμβάνει. 
• Βεβαιωθείτε οτι τα έπιπλα (αν παρέχονται) σας βολεύουν. Μετακομίζοντας μόνοι σας συχνά θα ψάξετε μικρότερους χώρους για να είναι οικονομικοί και έτσι μπορεί να μην έχουν τις ίδιες ανέσεις με τα σπίτια που μοιραστήκατε με συγκατοίκους. Έπιπλα που είναι υπερβολικά μεγάλα μπορεί να σας πιάσουν άσκοπα χώρο ενώ θα μπορούσατε να τον αξιοποιήσετε αλλιώς. 
• Αν επιλέξετε μη επιπλωμένο χώρο τότε επιλέξτε τα έπιπλά σας με σύνεση. Δώστε έμφαση στην αποθήκευση καθότι θα χρειαστείτε όσο περισσότερο χώρο γίνεται για να κινείστε και να απολαμβάνετε τη διαμονή σας. 
• Αν χρειάζεστε έπιπλα προτιμήστε στην αρχή έπιπλα απο δεύτερο χέρι που μπορεί να είναι δωρεάν ή πολύ οικονομικά. Θα σας πάρει ένα διάστημα να γνωρίσετε τον καινούριο χώρο, να δείτε πως δράτε μέσα σε αυτόν και να βρείτε τις κρυμένες του δυνατότητες. Μην επενδύσετε αμέσως σε δόσεις και ακριβά έπιπλα που μπορεί να αποδειχθούν λανθασμένες επιλογές. Μπορείτε να βρείτε δωρεάν ή οικονομικά έπιπλα στην κατηγορία freebies του Gumtree. Επίσης η σελίδα Freecycle παρέχει τη δυνατότητα σε άτομα απο διάφορες γειτονιές του Λονδίνου να δημοσιεύσουν αντικείμενα που δε θέλουν και να τα δώσουν δωρεάν. 
• Όταν επιλέγετε παροχείς νερού, τηλεφώνου, ρεύματος κλπ ψάξτε καλά τις επιλογές σας ωστε να βρείτε την πιο οικονομική. Επιπλέον το ίντερνετ στην Αγγλία όταν μένετε μόνοι σας μπορεί να σας φανεί ακριβό (£35 το μήνα). Ωστόσο αν ζείτε σε ζώνη στην οποία λειτουργεί το BT Openzone δοκιμάστε το καθότι παρέχει ίντερνετ με μόλις £12 το μήνα. 
• Όταν ζείτε μόνοι σας δικαιούστε απο το νόμο έκπτωση στο council tax. Κρατήστε αυτή την πληροφορία στο πίσω μέρος του μυαλού σας σε περίπτωση  που τη χρειαστείτε. 
• Μην ενοικιάζετε κάτι που δεν έχετε δει απο κοντά. Ελέγξτε προσεκτικά το συμβόλαιο, το γραφείο (αν πρόκειται για estate agent), την εγκυρότητα των εγγράφων κλπ. Μην κάνετε πληρωμές μέσω western union.
• Βεβαιωθείτε οτι γνωρίζετε όλες τις επιλογές σας για οικονομικό ενοίκιο. Διαβάστε για τα Guardian Schemes και για το Key Worker Rent. 

Και τέλος.........

Απολαύστε το νέο σας χώρο. Υποδεχθείτε φίλους, φιλοξενήστε, κάντε τραπέζια, γιορτάστε γενέθλια, ανάψτε αρωματικά κεριά, βάλτε μουσική. Είναι μια υπέροχη εμπειρία και αξίζει να αφήσετε τον εαυτό σας να τη ζήσει στο έπακρο.

Καλή επιτυχία!

Χριστίνα